Poznańskie rogole świytomarcińskie to nie sóm takie zwykłe rogole, nie. Takie zrobić to nie jes tag ajnfach. To sóm szlachetne rogole zez nadziyniym zez biołygo maku. Te rogole sóm ci od ponad 150 lat nojważniejszym poznańskim słodkiym (znaczy ciastym). Dzisiej majóm óne specjalny status i mogóm powstawać ino wew Wielkopolsce.
Wew Rogalowym Muzeum łopowiadali nóm legyndy ło tym, skiyndy sie wziyny rogole, pokozoli nóm jak i zez czegó sie je robi, a zaś nóm je dali dó spucniyńcio. Rogole my tetrali razym zez Rogalowym Mistrzym, przy użyciu tradycyjnych porzóndków cukierniczych.
A przy okazji – mogliśmy posłuchać poznańskiej gwary. Powyżej i poniżej jej próbka.
Gwara poznańsko to jes gwara miejsko. Godali nióm mieszkańcy miasta i hubów od XIX wieku. Wew ty naszy gwarze sóm wymyrdane cuzamen do kupy: jynzyk łogólnopolski, wielkopolskie gwary ludowe i nimieckie szprechanie zez czasu zaboru pruskiygo. Do dzisiej jeszczy możno tóm gware usłyszeć wew Poznaniu, jak sie dobrze klapioki nastawi.
Wew Rogalowym Muzeum poznoli my wiele charakterystycznych do Poznanio ausdrucków - nie ino: “tej”, “wiara” czy “pyry”, ale jeszczy wiyncy. Co to są “młodzie”, chto jes “szplin” i co to sie znaczy “mieć fifa”. My nauczyli się tyż śpiywać po naszymu, czyli godać zez charakterystycznóm poznańskóm intonacjóm.
Przylećcie no, wiaruchna, dó nos 11 listopada 2016! To wóm zrobiymy pokozke projektu „Z ROGALEM W KOSZYCZKU”, że łoż kalafy poroztwiyrocie i so bydziecie mogli spucnóńć rychtycznygó rogola. Czekómy, tej!
SB
Projekt współfinansowany przez:
